In de Noord-Bevelandse dorpskern Heersdiek (Geersdijk) werd dit jaar op 3 september de negende editie van het Stoppelfeest georganiseerd. Het Stoppelfeest Heersdiek is in de wijde omgeving een bekend festival met muziek, drank en vooral gezelligheid. Het festival trekt meer dan duizend bezoekers en wordt volledig door vrijwilligers gedragen.
Goed-maar-niet-duur is het credo van de organisatoren, die verbonden zijn aan de plaatselijke Soos de Vaete.
Via één van onze leden, Jan Kastelein uit Geersdijk, kwam het verzoek van de organisatie ‘of er misschien iemand is die foto’s wil maken tijdens het Stoppelfeest’. Janneke de Smit pakte de handschoen op en geeft hierna haar belevenis weer.
Het duurde even voordat ik er in stapte. Ik ben nog nooit op een festival geweest, laat staan daarvan foto’s gemaakt. Over uitdagingen gesproken!
Sneller dan gedacht naderde de datum van het festival. Oeps, ik werd er onrustig van. Hoe pak je Festivalfotografie aan? Internet biedt uitkomst. Diverse tips verschijnen op het beeldscherm:
Gebruik geen flitser als je artiesten fotografeert. Daar hebben ze hekel aan. Als je alle bandleden op een foto wilt hebben, gebruik dan f 4,5 of hoger. Zet de automatische witbalans aan. Kies bewust je positie ten opozichte van het podium en de artiest(en). Etcetera, etcetera. Het duizelt me.
De avond tevoren bel ik mijn schoonzoon, een fotograaf, en reis ik af naar Yerseke. Ik ben bevraagt waarom ik die instelling wel of niet gebruik. Waarom je wil flitsen of juist niet.
Na een waardevolle avond kom ik laat weer thuis, met een camera. Maar of ik nu echt gerust ben…?
Zaterdagochtend 3 september. Gewapend met twee camera’s en evenveel lenzen, een externe flitser en een doosje oordoppen rij ik naar Geersdijk. Ter voorbereiding ga ik de festivallocatie verkennen. Ik wordt hartelijk ontvangen en mag mijn gang gaan. Ik loop rustig rond en kijk hoe is het festivalterrein is ingedeeld. Ik maak wat foto’s en probeer diverse instellingen uit: welke camera, sluitertijd, welk diafragma, enzovoort.
Na anderhalfuur rijd ik met een gerustgesteld gevoel terug naar huis om na een paar uur echt naar het festival te gaan. Nu moet het gebeuren. Het festival is al aan de gang maar gelukkig nog niet echt druk.
Het is drie uur, zonnig en buiten de tent kan ik met ISO 100 en sluitertijd 1/125 goed uit de voeten. Diverse vriendengroepjes willen op de foto. Daarvoor is de 50 mm lens goed bruikbaar. Ook in de tent gebruikte ik regelmatig de 50 mm lens. Zeker voor een close up van een van de bandleden.
Tot ongeveer acht uur treden ook op het kleine podium bands op. Daar heb ik de camera instelling op aangepast. Er is daar immers meer licht en ik kan dichter bij de muzikanten komen.
Naarmate de tijd verstrijkt wordt het donkerder, drukker en wordt het veelkleurig licht in de tent intenser. En daarmee veranderen de camera instellingen. Het is constant schakelen tussen diverse camera instellingen. Een ding is zeker, in no-time leer je zo je camera’s beter kennen.
Backstage maakte ik kennis met diverse bandleden. Al pratende gaf ik aan dat het gaaf zou zijn als er – zover als mogelijk – interactie kon plaatsvinden. De eerste foto is hier een voorbeeld van. Het lukte niet altijd, maar als die gelegenheid zich voordeed was het heel leuk fotograferen.
Eerst sloop ik bijna ongemerkt door het publiek, maar ik werd al snel ‘ontdekt’. Een groot aantal vriendengroep(jes) verschenen uitbundig voor mijn lens.
Hoewel ik een externe flitser bij me had, heb ik deze niet gebruikt. Waarom niet? Totaal niet aan gedacht! Daarvoor had ik het te druk met hetgeen ik aan het doen was. Achteraf had het misschien beter belichte foto’s opgeleverd. Zeker in de avonduren. Maar wie weet… een volgende keer.
Rond 21.30 uur nam Jan mijn taak over en fotografeerde de rest van de avond.
Thuis heb ik een eerste fotoselectie gemaakt. In de nabewerking van de geselecteerde foto heb ik vooral de automatische lenscorrectie gebruikt, de ruisreductie, foto’s rechtgezet en de belichting aangepast. Hier en daar zijn wat foto’s bijgesneden.
Samengevat: ik heb aardig wat tijd geinvesteerd in de voorbereiding. Eerst was ik wat onwennig, maar al snel kwam het vertrouwen dat het goed zo komen. In die zin, er zouden zeker goede plaatjes uit de camera rollen. De muziek was zeker niet mijn smaak, maar omdat het fotograferen al mijn aandacht opeiste, drong dat nauwelijks tot mij door. Er heerste een prettige sfeer, het ontbrak mij aan niets wat betreft eten en drinken en ik heb geen nare dingen meegemaakt.
Het dragen van twee camera’s, met als reden dat ik niet steeds lenzen moest wisselen, bleek een zware opgave. Dat doe ik een volgende keer anders. Daarnaast wil ik me toch ook wat meer verdiepen in het gebruik van een externe flits.
Kortom: ik vond het leuk en leerzaam om te doen. Er zijn zeker verbeterpunten. Een volgende keer weer? Jazeker!
Janneke de Smit, september 2022.