Leidende lijnen zijn vaak gekoppeld aan een diagonaal of dicht daarbij. Zij hebben op de menselijke perceptie een bijzondere invloed of uitwerking. Dit fenomeen is bekend uit de schilderkunst en wordt al eeuwenlang gebruikt om een bepaalde spanning op te roepen.
Een sterk aanwezige diagonaal van linksboven naar rechtsonder, vooral bij portret vorm, duidt op een kracht naar beneden. Een neerwaartse beweging. De diagonaal van linksonder naar rechtsboven roept bij de kijker en opwaartse beweging op en voelt ‘lichter’ aan.
Wanneer iemand naar een afbeelding kijkt vindt er nog merkwaardig fenomeen plaats: afhankelijk van de complixiteit van het beeld scant ons oog dat beeld in een bepaalde volgorde en richting af. Een veel voorkomende route is van linksonder vrijwel horizontaal naar rechts en dan naar linksboven. Door belangrijke elementen in een foto langs die route te plaatsen ziet een kijker wat je graag wilt laten zien.
Er zijn ook complexere paden mogelijk. Die kun je als het ware afdwingen met richting en plaatsing van details.
Het moge vreemd klinken, maar dit soort eigenschappen van de kijker maken mede dat men een foto mooi, interessant of spannend ervaart. Een stuk waardering voor de fotograaf en tegelijkertijd voldoening voor de toeschouwer.