Over de achtergrond van fotografie

Fotografie hangt samen met het aloude verlangen van de mens om beelden vast te leggen. Daarbij kunnen verschillende motieven een rol spelen. In de eerste plaats gaat het de fotograaf om een beeld te delen, de bijbehorende emotie te kunnen beleven of herbeleven.

Een majeure impuls is uitgegaan van de journalistiek: het kenbaar maken van wat er op de wereld gebeurt. Een andere invalshoek is de vakantiefoto, het reclamemateriaal of de beleving van de dag op social media. En niet te vergeten een foto die gewoon een mooie foto is: om de esthetiek of als kunstvorm.

Met digitale fotografie, vooral door de opkomst van de Smartphone, is het aantal foto’s dat dagelijks wordt gemaakt onwaarschijnlijk hoog. De waarde elk afzonderlijk exemplaar is discutabel. 

In wezen doet dat niet ter zake. Je fotografeert zelf, in de eerste plaats voor jezelf. Net zoals iedereen. Je hebt je eigen motivatie, je eigen methode en manier waarop je omgaat met techniek. 

Een foto is afbeelding is in beginsel de weergave van stukje fysieke werkelijkheid: het weerkaatste licht gevangen op een gevoelige plaat. Echter, daar blijft het niet altijd bij. Foto’s worden vaak bewerkt. Hoe ver kun je daarin gaan om het nog een foto te mogen noemen, in plaats van een digitale schildering? Of, is het realiteit. surrealisme of fantasy? Wanneer is er sprake van ‘kunst’? Die vragen zijn lastig te beantwoorden. Ergens liggen grenzen, maar waar?

Mogelijk krijg je dan te maken met een ethische vraagstuk. Hiervoor bestaat geen standaard of norm.  Dit ligt voor een nieuwsfoto heel anders dan voor een puur creatieve, esthetische foto. In het eerste geval verwacht je dat het een weergave van de realiteit is, in het tweede geval mag je vrijwel elke creatieve ingeving toepassen. ‘Is het dan nog een foto?’, zul je je mogelijk afvragen. Tsja, maakt het iets uit? Iedereen denkt er anders over. In elk geval: wees er eerlijk over.