Terug naar de basis: onze primaire ervaring van licht komt van de zon. De zon is, net als elke ster aan het firmament, een enorme kernreactor. Bij elke kernreactie komt licht vrij, dat de ruimte wordt ingeslingerd. Bij elke reactie hoort een bepaalde frequentie, die een specifieke lichtkleur vertegenwoordigt.
Omdat er onvoorstelbaar veel soorten reacties op hetzelfde moment plaatsvinden, zijn er talloze kleuren vertegenwoordigd in het zonlicht. Alles bij elkaar opgeteld ervaren wij dit als ‘wit’ licht. Voor het zichtbare gedeelte althans, er is een veel breder spectrum aan kleuren aanwezig dan wij kunnen waarnemen.
De verschillende kleuren in het witte licht kun je zien in een regenboog of achter een spectrum waarop je wit licht laat vallen. Een regenboog vertegenwoordigt eigenlijk alle frequenties (kleuren) licht waarvoor onze ogen gevoelig zijn. Wit licht is een samenstelling van gekleurd licht.
Het zien van vorm en kleur heeft te maken met reflectie en absorbtie. Bepaalde stoffen absorberen bepaalde freqeunties en reflecteren andere frequenties. Door bijvoorbeeld groen licht te absorberen, wordt meer rood licht gereflecteerd en ervaren wij een oppervlak als rood.
Licht met één specifieke frequentie of kleur noemen we ‘monochroom’. Door verschillende monochrome lichtbundels te mengen ervaren wij andere kleuren. Het is mogelijk om ‘alle’ zichtbare kleuren op te bouwen door drie kleuren met elk een bepaalde intensiteit te mengen. De meest gebruikte variant van dit principe is de combinatie van rood, groen en blauw (RGB) licht, de primaire kleuren.
Een andere combinatie is bijvoorbeeld CMYK (cyan, magenta, yellow, key), die veelal gebruikt wordt bij het afdrukken.
Licht heeft een zekere energie inhoud. Als licht ergens op valt kan de straal niet verder en komt deze energie vrij. Hoewel het maar een minieme hoeveelheid is, is het voldoende om in lichtgevoelig materiaal een iets om te zetten. In ons oog doet het netvlies dat, in een digitale camera de sensor.
Deze omzetting wordt een aantal keren per seconde ‘uitgelezen’ en daarna geïnterpreteerd. In ons oog doen de hersenen dat, in de camera zit een computer voor dat doel.